Indrukken, verbazing en verwondering

Vanuit het erg zonnige en warme Belangan beach in kuta zuid weer een blog! Waar het bij jullie in Nederland tussen de 1 en 13 graden is, zit ik vandaag heerlijk te chillen bij het zwembad met een temperatuur van 25-32 graden. En nu ik hier zit, ik even de tijd heb en neem om een blog te schrijven, vraag ik me echt af waar ik moet beginnen. De afgelopen week hebben we zoveel gedaan, gezien, gehoord en beleefd!

Bij onze verblijfplaats in Tuban, helemaal aan het begin van onze reis, ontmoette we Kadek. Een tourguide die aanbood ons transport te geven naar onze volgende bestemming en ons rond kon touren over het eiland. In eerste instantie dachten we dat dit vast een vooropgezet plan was geweest van de hotelbaas en dat we ongetwijfeld veel te veel geld zouden moeten betalen. Maar het tegendeel bleek waar. Het was misschien wel een vooropgezet plan, maar Kadek bleek voor ons echt een geschenk te zijn. Voor de eerste tour die we met hem afspraken (voor drie tientjes de hele dag touren) was ons plan om midden Bali te gaan ontdekken. Richting Ubud liet Kadek ons allerlei mooie plekjes zien, vertelde hij ons van alles over de cultuur, de gebruiken en de gewoontes op Bali. Hij heeft ons de toeristische spots laten zien, maar nog leuker; hij heeft ons meegenomen maar mooie plekjes waar juist geen toeristen komen. En dat is ook waar hij zich echt heeft bewezen als guide, wij wilden Bali proeven en voelen, niet alleen maar de highlights uit de boekjes bezichtigen, en dat is ons erg goed gelukt. Mede dankzij de openhartige gesprekken en goede ideeën van Kadek.

In die eerste tour hebben we een Balinese dans bekeken in een tempel en zijn we naar een werkplaats geweest waar alle beelden worden gemaakt (de buddha's, olifanten, demonen etc), waar we info kregen over de betekenissen van de beelden en de redenen van de beelden. Hier op Bali oefenen de meeste mensen een beroep uit in de kunst of cultuur. Er wordt heel veel zelf gemaakt, geschilderd en ook bijvoorbeeld yoga, dans, toneel zie je hier veel. We zijn ook op bezoek geweest bij een vriend van hem die schilder was. We konden zijn werken bekijken en hem aan het werk zien. Ook hebben we een waterval bezocht en bleken we ineens in monkey town te staan en hebben we aan de rand van de rijstterrassen heerlijk geluncht.

De volgende dag zijn we weer met Kadek op pad gegaan, dit keer door de bergen richting het noorden van Bali: naar Lovina. Nadat ik miljonair was geworden (in rupiahs;-)) kon mijn dag niet meer stuk. Onderweg richting de bergen heb ik me zo zitten verwonderen over alles wat ik zag. Zo zie je echt overal offers hier, en hoe langer ik kijk hoe meer ik er zie. Op auto's, op scooters, op huizen, random op de weg, echt overal! De hele dag zijn er vrouwtjes in de weer om alle offers te vernieuwen, te besprenkelen met holy water en wierrookjes aan te steken. Ook verbaasd het met met hoeveel gewicht en hoeveel grote spullen mensen op hun hoofd sjouwen. Oude omaatjes lopen in de hitte met manden vol fruit, dingen die ze zelf hebben gemaakt, stenen, kleding of wat dan ook op hun hoofd. Ja ze zijn hier echt sterk en krachtig! Daarnaast verbaasde ik me over het vervoer hier op de scooters. Er zijn soms hele gezinnen te vinden op 1(!!!) scooter. Vader aan het stuur, dan een kind, dan moeder en moeder heeft dan ook nog twee kinderen aan zich hangen. Heel bizar, en onverantwoordelijk vind ik. Maar volgens Kadek is dat puur uit noodzaak omdat ze geen geld hebben voor meer of ander vervoer. Ook kwam ik erachter dat er hier geen verkeersregels zijn:p in de grote steden zie je wel wat stoplichten en heel af en toe een verkeersbord. Maar blijkt dus dat ze geeneens afspraken hebben over een maximumsnelheid, inhalen en zelfs het krijgen van een rijbewijs kan hier soms buiten de regeltjes om. Bijzonder! Ook werd mij in gesprek met Kadek duidelijk dat er hier nog niet zoveel kennis is over het omgaan met kinderen met special Needs. Bijvoorbeeld autisme, ADHD, of een lichamelijke beperking zoals doof of blind zijn. Hij vertelde dat mensen vaak niet weten hoe ze er mee om moeten gaan en dat er weinig mogelijkheden zijn om deze kinderen te helpen. Misschien hebben ze er ook niet direct behoefte aan. Maar ik vond dit erg interessant en bij mij begon direct een gevoel te groeien; wil ik dan toch door gaan studeren? Een master doen en misschien iets cultuur gerichts gaan doen? Ja ik voelde weer een beetje motivatie groeien om iets te gaan ondernemen!

Maar goed weer even terug naar de dingen die we hebben gedaan deze tweede tourdag. We zijn op een koffieplantage geweest (waar ook luwak koffie wordt gemaakt, kent iemand dit verhaal?). Luwaks stelen de koffie en eten het op, maar het is te hard om te verteren dus ze poepen het weer uit, deze uitwerpselen worden vervolgens schoongemaakt en gebrand naar koffiebonen en is een hele dure exclusieve koffie. Grappig en een beetje vies ook wel:p. We zijn bij een enorme waterval geweest. We hebben in de bergen een mooie tempel bezocht aan een berg meer, waar ik voor het eerst even helemaal zen werd. Daarna hebben we een duik genomen in de holy hot springs - waardoor ik nog meer een zen gevoel kreeg en dáárna aten we in lovina op het strand bij zonsondergang onder het genot van een Bintang (de Indonesische Heineken) en een heerlijk muziekje. Een heerlijke dag dus!

We hebben twee dagen in lovina doorgebracht in een kamer met een outdoor badkamer; lekker douchen en toiletteren tussen de exotische planten en de rode mieren;-). We hebben dolfijnen gespot (wat echt belachelijk toeristisch was, maar we hebben ze wel gezien!) en een dagje gechillt. Ook had ik mijn eerste heimwee moment in Lovina. Het missen van huis, van vertrouwde spullen, mensen en omgevingen. Twijfels en spanning over wat nog komen gaat, maar ik geloof dat dat er soms bij hoort:). Maar gelukkig stond ons daarna een hele leuke dag te wachten want we gingen helemaal naar West Bali om te gaan snorkelen. Wauw wat was dat ge-wel-dig. Ik heb dan wel drie diploma's gehaald voor snorkelen tijdens zwemles, maar nog nooit in het echt gesnorkeld. Dus dit was de eerste keer, en nu wil ik meeerrrr! Het was echt alsof je in een aquarium zwom. Echt prachtige, kleurige, exotische vissen, mooi koraal en heel veel mooie kleuren. Ook een 'echte' nemo en dory gezien. Ja was echt tof! Wel een klein foutje gemaakt; namelijk niet genoeg gesmeerd en beschermd en dus 'lekker' verbrand... Een wijze les voor de volgende keer dus: beter smeren en een t-shirt aanhouden!

Voor de echte Andrea kenners onder jullie: jullie hebben vast al gemerkt dat ik een heleboel angsten heb overwonnen. Ik heb geslapen in kamers waar de beesten zo binnen kunnen wandelen, ik heb gedoucht in de bush-Bush tussen de rode mieren EN ik heb gezwommen tussen de ECHTE vissen op minder dan 1 meter afstand. Wauw! En tegelijkertijd heb ik er ook nog van kunnen genieten- awesome!

Daarna zijn we via de oostkust helemaal richting het zuiden gegaan, naar Balangang - de poten van de kip. De mensen hier zien Bali als een kip: het westen is de kop, het oosten de billen en het zuiden de pootjes. Het eilandje ten zuid-oosten is het ei;-). We zitten nu dus in de pootjes en genieten hier even heerlijk van de zon, het zwembad en de zee. En hebben we alweer leuke mensen ontmoet. We hebben in anderhalve week al zoveel interessante, waardevolle fijne gesprekken gevoerd met mensen van over de hele wereld. Echt top!

Nu nog twee daagjes op Bali en dan staat onze volgende bestemming voor de deur; Nieuw Zeeland. Ik ben een beetje zenuwachtig. Net een beetje gewend aan de manier van reizen, geld uitgeven, eten en slapen hier op Bali en dan vliegen we alweer door naar de volgende tijdzone waar we nog geen idee hebben wat ons te wachten staat, spannend maar ook heel leuk!

Nou ik ga er maar een einde aan breien. Ik heb nog lang niet alles kunnen delen, maar dat komt wel weer als ik over vier maanden weer thuis ben! Ik heb in ieder geval weer wat gedachten kunnen delen en hopelijk gaat het met de foto's uploaden ook ooit nog een keer lukken:p tot in Nieuw-Zeeland!

Liefs Andrea